بررسی و تحلیل تأثیر زبان و ادبیات فارسی بر زبان و ادبیات آلبانیایی

ادبیات فارسی که محمل فرهنگ و تمدن ایرانی است، به سبب توانایی که دارد، به مرور در فرهنگ و زبان سایر ملت ها، از جمله فرهنگ آلبانی رخنه کرد. دلیل استقبال آلبانی ها از ادبیات فارسی، استقرای ژرف و جامع در شاهکارهای ادب فارسی است که درون مایه های آن عشق، جوانمردی، دوستی، پرهیز از دشمنی ها و دعوت به گفت وگو می باشد. فرهنگ ایرانی به مثابه نرم افزاری، با پشتوانه آیین اسلام بوده است که به همراه سخت افزار سپاهیان عثمانی، وارد خاک و فرهنگ آلبانی شده است و طی پنج قرن حاکمیت عثمانیان بر این کشور، به عنوان زبان ادب، تصوف و فرهنگ با مقبولیت عمومی مواجه بوده است. شخصیت های آلبانیایی از سر عشق و علاقه، این زبان و ادبیات را معرفی و ترویج کرده اند و حتی برخی از آنان خود به این زبان شعر سروده اند؛ یا آثاری پدید آورده اند یا این که براساس الگوی ادبیات کلاسیک فارسی، به آفرینش آثار علمی، ادبی و فرهنگی به زبان آلبانیایی و حتی فارسی، پرداخته اند. هم چنین طی پنج قرن حاکمیت عثمانیان بر این کشور، زبان فارسی به عنوان زبان ادب، تصوف و فرهنگِ خواص این کشور بوده است و در آلبانی و دیگر مناطق آلبانیایی نشین (کوزوو، مقدونیه، منته نگرو و صربستان)، واژگان فراوانی از این زبان، وارد زبان آلبانیایی شده اند که بسیاری از آن ها، در حال حاضر هم کاربرد فراوانی دارند. محور اصلی این تحقیق، بررسی و مطالعه در زمین? تأثیر زبان و ادبیات فارسی بر زبان و ادبیات آلبانیایی طی دوران حاکمیت امپراتوری عثمانی است. در این رساله تأثیر زبان فارسی بر زبان آلبانیایی؛ آثار فارسیِ شاعران و نویسندگان آلبانیایی؛ و تأثیر ادبیات فارسی بر ادبیات آلبانی، بررسی و تحلیل می شود. هدف پژوهش، این است که با شناخت زمینه ها و مولفه های تعامل فرهنگی، ادبی و گفت وگوهای بین فرهنگی، هم به غنی ساختن نقد ادبی و ادبیات تطبیقی مدد رساند و هم به تولید و رواج مسیرها و موضوعات پژوهشی جدید، برای دانشگاه ها و موسسات تحقیقی کمک نماید. روش پژوهش، توصیفی – تحلیلی است که با جست وجو در متون هر دو زبان و طبقه بندی مفاهیم و تحلیل یادداشت ها، استنباط و تحلیل داده ها و در نهایت، نتیجه گیری صورت گرفته است. چشم انداز تحقیق بیانگر این معنی است که با پی جویی روشمند پژوهش، می توان واژه های فارسی فراوان و هم چنین متن های ارزشمندی در زبان و ادبیات آلبانیایی شناسایی و معرفی کرد که از حیث کمی و کیفی و از نظر نفس آفرینش متن فارسی، هم چنین از نظر اثر پذیری آشکار و همه جانبه از ادب، معرفت و فرهنگ فارسی، اهمیت فراوان دارند.